Bið

 

Það er betra að taka vel góðan skammt af þolinmæðislyfi ef maður þarf á einhverri þjónustu að halda hér í Spánarveldi. Geri fastlega ráð fyrir að það sé ekki bara hér í Katalóníu heldur um gervallan Spán sem maður bara bíður og bíður. Þannig var sem sagt dagurinn í gær hjá mér í stuttu máli.  Senor Telefonica boðaði komu sína klukkan tíu um morguninn, en viti menn hringdi um ellefu þrjátíu og sorry en kem kl tólf.  Klukkan tifaði og ekkert bólaði á senor, sem síðan hringdi og sagðist koma klukkan þrjú. Leiðinlegt þar sem ég vara að fara á stefnumót við tvær eldhressar ungar konur, tjáði ég Senor að það gengi ekki það væri núna sem hann yrði að koma.  Já já innan þrjátíu mínútna verð ég kominn, en um það bil tveimur klukkustundum síðar - sorry á morgun - og nú er það síðasti séns klukkan sex í kvöld eða ég reyni að finna annan aðila sem getur seelt mér aðgang að interneti. Reyndar er mér sagt að það sé bara Telefonica, annað sé ekki að virka, og ekki virkar Telefonica. Þetta kemur sem sagt allt í ljós i dag eftir vinnu vort ég fæ internet tengingu og síma eða kanske bara tengdan síma, það kæmi mér nú ekki á óvart. Virðingarleysi við tíma annara er algert og betra að vera ekki að ergja sig á því  það breytir hreint engu. Maður bara hellir upp á nýtt kaffi og bíður áfram.

Á morgun á að gera tilraun til að versla kort fyrir hjólaleiguna Bicing sem er hér um alla borg og ég hef minnst á áður, en það er á einum ákveðnum stað niður við Port Angel sem sú skrifstofa er. Mér var tjáð á Upplýsingaskrifstofu ferðamála, að það væri að fara á netið og versla eitt kort eða á þessari tilteknu skrifstofu. Nú og svo er þetta víst eithvað snúið fyrir ferðamenn var mér tjáð, ég yrði að hafa spænska kennitölu til að geta verslað kortið. Það vill bara svo vel til að ég á eina slíka í farkestinu, þar sem ég vinn hér, og hafði mikið fyrir því að fá mig á skrá hér. Þannig að á morgun hefst ný þrautaganga geri ég ráð fyrir en þá verður vonandi lokið basli mínu við simafyrirtækið hér. Annars er það nú svo að maður er farinn að reikna með bið hér og bið þar og að allt taki óþarflega langan tíma, það er bara þannig.

Hvað er maður jú að ergja sig á smá bið hér og þar, sólin skín og hitastið fer ört upp á við, það er jú ekki við öðru að búast. Ég bara spyr hvernig verður þetta í sumar þegar heitast er, þá efast ég ekki um að "siestan" verði lengri en hinir hefðbundu tveir tímar eins og nú er. Allt er hér lokað milli tvö og fjögur nema stórverslanir við Passeig de Gracia. Vonlítið er að ætla að fá sæti á kaffi húsi á þessum tíma og nánast vonlaust úti við, allir að næra sig og draga að sér freskt loft áður en haldið er inn á vinnustaði aftur.

En nú er það biðin eftir senor Telefonica.

Hasta Viernes

 

Helgin

 

Þá er ég nú komin með sófann samsettan sem og borðið, en til þess þurfti Rússa sem er búsettur hér, því aldrei mættu þeir sem ættaðir voru frá Perú, þrátt fyrir mörg loforð. Rússinn sagðist koma klukkan 16:00 og kom þá, en aldrei var neitt mark takandi á hinum tveim knoll og tott frá Perú. Vil ekki vera leiðinleg en mér er sagt að því miður sé þetta oft svona hér. Þá er það blessað símafyrirtækið hér, Telefonica hringt var frá þeim á fimmtudag og þeir boðuðu komu sína á föstudag sem því miður gekk nú ekki þar sem það er langur vinnudagur hjá mér og var því ákveðið að þeir kæmu á laugardag. Þeir mættu en eftir smá athugun kom í ljós að eitt verkfæri vantaði og því spurt hvort ekki mætti klára þetta á mánudag, því miður aftur langur vinnudagur. Þá komum við okkur saman um þriðjudag og spurning um hvort þetta klárist nú hjá þeim á morgun.  Það væri þá nýtt met því landar okkar hér hafa að öllu jöfnu þurft að bíða eftir að fá síma og net tengt hér í allt að 4 - 5 vikur. Ég segi nú ekki neitt fyrr en allt er klárt þvi það er með ólíkindum hvað hægt er að gera alla hluti rólega hér. Ekki alltaf sem þolinmæðin er til staðar þegar verið er að spjalla í símann eða við samstarfsmenn og láta viðskiptavininn bíða. En sinn er siður í landi hverju og við erum jú gestir hér þó við séum búsett hér tímabundið og verðum að aðlagast þeim reglum og siðum sem hér eru. Eitt er maður nokkuð fljótur að læra - hér er betra að vera þolinmóður og þetta kemur allt með kalda vatninu eins og við segjum heima.

Nú fer að líða að páskum og það er hér rétt eins og heima að smá ferðalag er það sem flestir heimamenn kjósa. Nú eru síðustu forvöð að fara á skíði hér upp í fjöll, aðeins og svalt á ströndinni ennþá, þannig að ansi margir kjósa að fara í heimsókn til annarar borgar. Paris, London og Prag vinsælar, en við höfum verið að benda á okkar fallegu Reykjavík líka, en nú er fjögur flug á viku hingað til Barcelona. En Spánverjar eru nú ekki spenntir fyrir Íslandi fyrr en í júni eða svo vilja sjá eyjuna grænni en núna er svarið, ekki þenna kulda en við segjum að hver árstíð hafi sinn sjarma rétt eins og hér. Sá augýsingu að heiman að flugsæti hingað fram og til baka kosti 9.900 það er gjöf en ekki sala eins og ein góð vinkona mín segir gjarnar um súpredíla eins og þennan. Er eftir einhverju að bíða skella sér hingað og anda að sér sjarmanum og njóta Barcelona þó ekki væri nema í nokkra daga.

Hlakka til að sjáykkur öll hér.

Besos

 

 

Sófinn og sagan

 

Ég var búin að bíða spennt í tvær vikur eftir sófa sem var keyptur í Ækea, þegar ég fékk upphringingu síðastliðinn föstudag - sófinn er kominn og kemur í hús til þín á þriðjudag - mikil hamingja. En það stóð nú ekki lengi jú mikið rétt dyrabjallan hringdi um kl 14:30 umræddan dag og starfsmenn í fluttningdeild Ækea mættir á svæðið. Þeir báru inn þrjá stóra kassa, það var sem sagt sófinn mættur. Þegar þeir sáu skelfingarsvipinn á mér buðust þeir til að koma aftur síðar og setja hann samann, en ég hafði jú haldið að ég fengi bara sófann tilbúinn og saman settan og gæti bara fengið mér sæti. En þarna var hann og við hliðina á honum bar borðstofuborðið ennþá í formi pússluspils sem sagt ósaman sett. Í dag á ég skrúfjárn, skiptilykil og stjörnujárn en engin er borvélin, þannig að mér hefur tekist að telja mér trú um að það þurfi að skrúfa þetta vel saman þannig að þetta hrynji ekki ef komið er við. Vinir mínir ætluðu að koma í gær en ekkert heyrðist eða sást til þeirra, ef ekki í dag þá er ekki annað að gera en að hringja í Ækea og ath hvort þeir geti sent einhvern til að pússla þessu saman. Sökin er mín mér hreinlega láðist að panta samsettningu á þessum hlutum, en í sannleika sagt hélt ég nú að sófinn kæmi sem sófi og ég gæti pússlað borðinu saman, en raunin er önnur.

Annars er þetta nú bara nokkuð góður dagur, vindur minni en undanfarna tvo daga og þá fer hitastigið fljótt upp aftur en var komið alveg niður í 15 gráður. Glöð með lopapeysuna frá múttu þessa daga, hita kerfið í "Draumahöllinni" aðeins öðruvísi en ég á að venjast. Annars er ég búin að vera niðursokkin undanfarin kvöld í bók sem gerist hér í Barcelona fyrir og eftir Borgarastríð yndisleg saga. Skuggi Vindsins það er bókin, og þegar maður þekkir stræti og torg er auðvelt að lifa sig inn í söguþráðinn. Takk Ragna mín fyrir að benda mér þessa bók.

Hasta lunes, buen fin del semana 

 

Þorrablót

 

Alltaf er maður að upplifa eithvað nýtt þegar maður "býr" svona í útlöndum.  Ég fór sem sagt á þorrablót hjá Íslendiagafélaginu hér í borg á laugardagskvöld. Vinkona mín ein sem býr i Hollandi og hefur reyndar gert lengi fór heim þennana dag, en hún sagði mér að þar á bæ væri þetta nú ein aðal samkoma ársins og mikið í blótið lagt. Matreiðslumenn að heiman til að sjá um pungana og rófustöppuna og svo storhljómsveit til að spila fyrir dansi. Þetta verður örugglega mikið stuð tjáði hún mér áður en hún stein upp í rútu og hélt út á flugvöll.  Það var stuð um kvöldið, ekki hafði verið fluttur inn matreiðslumaður né stórhljómsveit, tónlist var flutt af "heimamönnum" sem sagt löndum okkar sem hér búa, og var fjöldasöngur og tilheyrandi. Malt og appelsín á borðum og skyr í eftirrétt en um framleiðsu á mat sáu nefndarmenn, veislunni lauk um miðnætti og hélum við þessi sem eldri erum og þaeir sem voru með ungana sína með heim á leið, en yngi kynslóðin frétti ég hélt eithvað áfram inn í nóttina.

Gærdagurinn það er sunnudagur fór í göngutúr og spjall með vinum sem hér eru í borginni þessa helgina, en erfiðlega gekk okkur að finna stað til að sitja úti í góða veðrinu. Hér er mikið um að borgarbúar fari út í langan hádegisverð á sunnudögum og sitja lengi og svo er orðið meira um ferðamenn heldur en bara fyrir mánuði síðan. Ég skil landa okkar mikið vel sem koma hingað um helgi eða lengur aðeins að skreppa úr snjónum og ófærðinni heima. Kalli minn er nú í klaustrinu á Klaustri og þar er ófært eins og er, það er að segja við Vík því eins og flestir vita þá er Klaustur veðursælasti staður á landinu og jafnast næstum á við Barcelona.

Adios - hasta pronto