Mánudagur og það ekki til mæðu

 

Vorið er komið og grundirnar gróa, eða þannig nú er kuldakastið í norður evrópu sennilega búið. Það merkjum við hér á því að nú er nánast logn sólin skín og ætlar sér að halda því áfram alla vikuna og hitastigið verður um 20 gráður eins og í gær. En í síðustu viku fengum við aðeins að kenna á þessu kasti þarna fyrir norðan því hér var óvenju svalt í nokkra daga.

Klukkan breytt og það var að sjá i strætó í morgun á leið í vinnuna, að börnin sem voru flest í fylgd afa eða ömmu á leið í skólann voru ekki alveg búin að ná þessu pínu syfjuð og þreytt. En ákaffihúsinu mínu vor allir mættir og háværar umræður að vanda um boltann og stóra vandamálið VATN. Það er af mjög skornum skammti til hér í Katalóniu eftir veturinn og óttast menn hér meiri skömmtun á þeim vökva en undanfarin ár. En það er búið að kveikja á gosbrunnunum við Placa Espania ekki spáð í vatnsskort þar, enda ekki drykkjarvatn sem notað er.

Brottför og koma hjá löndum okkar hér í kvöld þannig að dagurinn verður pínu langur.

Hasta manana

Sunnudagsmorgun -

 

Einn af mínum uppáhaldsdögum sunnudagur sem sagt dagurinn í dag, ljúf tónlist hljómar, góður tími til að hita gott kaffi allt rólegt. Klukkan var færð fram í morgun um eina klukkustund þannig að segja má að við hér á Spönu höfum tapað einum klukkutíma í nótt. Sólin skín og þokan í Tibidabo minni ég sé í kirkjuna núna, einn klukkutími það er nú ekkert mál. Án efa er sunnudagur valinn til að breyta tímanum vor og haust til að við mætum á réttum tíma í vinnu á morgun mánudag, einn dag í aðlögun á nýjum tíma.

Nú er stefnan tekin niður í bæ að hitta vini frá Klaustrinu mínu sem hér eru á ferð spranga um Gottneska borgarhlutann og hafnarsvæðið, skola niður kaffibolla eða tveim og kíkja á einn til tvo smættlustaði.

Hasta pronto

Flensa

 

Þá er nú flensa að herja á mann hér, er búin að fá einn skammt reyndar í fluttningunum heima og gat þá kennt veðrinu heima um. En nú er ekki því að heilsa það er flensu ástand hér í Barcelona líka. Hiti og endalaust nefrennsli og hálsbólga lítið skemmtilegt, og frekar óþægilegt fyrir fararstjóra sem þarf að nota röddina á morgun í skoðunarferð. En ég á von á Panodyl hot með vélinni í kvöld þökk sé kveskörungi einum heima á Fróni sem ætlar að koma því til mín. Þessi verningur fæst sem sagt ekki hér í borg Börsunga, búin að fara á nokkur apotek og hér hrista menn bara hausinn þegar ég spyr á mínu Spanglish um duft til að setja í heitt vatn og drekka sem heitir Panodyl hot.

Annars er nú lífið hér að falla í sínar föstu skorður eftir páskafríið, nema strætó það er að segja vagnstjórarnir, þeir eru annan hvern dag í "rólegheitum". Sem þýðir að þeir aka þriðju hverja ferð eða svo eða bara ekkert þann daginn. Þannig að þá er bara að stökkva á næstu jarðlestarstöð og troða sér í eina lest sem er á leið c.a á þann setað sem leið manns liggur hvert sinn.

Á morgun er það borgarferð á slóðir Gaudis,  en ég og hans verk hér erum nú að ná saman og hef ég mikla ánægju af og er alltaf uppgötgva eithvað nýtt. Enda óendanlega mörg smáatriði á hverjum stað og hver með sitt sérkenni. Eitt þó sameignlegt tengist trú og náttúru.

Hasta luego

Mismunur

 

Það er nú svo að einhvern veginn finnst manni ástandið heima ekki vera beint til þess fallið að það sé efsta hugsun að drífa sig heim á klaka. Ef ekki væri maðurinn sem enn er við vinnu heima, börn og aðrir fjölskyldu meðlimir væri mikið freistandi að fresta heimferð um óákveðinn tíma. Ekki það að alltaf er maður meðvitaður um að gengi á gjaldmiðli þessa lands hin eina sanna EVRA er að kosta óhemju margar krónur. Húsaleiga er sennilega svona svipuð og í miðborg Reykjavíkur þó ekki sé ég með verðlag þar á tæru. Rafmagn og gas kostar heldur meira og svo blessað vatnið það er töluverður útgjaldaliður hér sem er minni heima á Fróni. Matur er ódýrari þó heimamönnum þyki allt orðið mikið dýrt hér, en svo eru það launin séu þau á Spænska vísu eru þau lág að okkar mati. Niðurstaðan hér er hægt að komast af með mun minna en heima, ekki endalaust kapphlaup við að kaupa allt nýtt og þar kemur sennilega að því að hér eru menn meira utan heimilis að hitta vini og vandamenn enda veður og verðlag til þess fallið.

Þessi hugrennig kom nú bara eftir lestur á Mogganum og þeim pistlum sem þar er að finna, en alltaf er maður nú jafn stoltur þegar maður er að segja frá hinu eina sanna Íslandi. Þannig háttar nú hér í minni vinnu að hingað koma Spánverjar og hringja til að fá upplýsingar um land og þjóð. Mikið spurt um hvað hitt og þetta kosti, og nú er hægt að segja þeim að þeir fái fullt af krónum fyrir sínar evrur. Útskýra þarf hvað tekur langan tíma að fara á milli staða svona nokkurn veginn allavega, og að ekki sé hægt að stytta sér leið yfir hvítu klessuna á kortinu sem sagt Vatnajökul. Mismikið er fólk búið að lesa og kynna sér land og þjóð, en sem betur fer flestir mjög vel undirbúnir.

Hasta pronto

 

Strönd og mannlíf þar

 

Það var staðið við það i morgun eftir að búið var að skúra allt út og viðra (tímanum ekki eytt í það með gamla í heimsókn í rómantískri flensu) að rífa fram skokk skóna og fara niður að strönd. Skokkað hinn venjulega rúnt sem reyndar stendur til að lengja á næstu dögum. Sá ég þá að það var búið að opna alla strandbari sem selja kaffi fram eftir degi sem og aðra drykki, sólbekkir mættir á svæðið og búið að græja sturtur og snyrtingar sem sagt allt tilbúið fyrir efðbundið strandlíf. Ekki vantaði heldur fólkið til að njóta alls þessa, heimamenn í sínum flíspeysum og úlpum en við útlendingarnir á stuttermabol enda ekki úlpuveður í dag. Ég er nú reyndar hin mesta kuldaskræfa og er með dágóðan lager af Cintamai og 66 N fatnaði en í dag var mér of heitt í langermabol á skokkinu. Ekki var þó lagst í sólbað þennan daginn en ég sá að það er tilvalið að taka með sér eina eða tvær evrur og fá sér einn góðan kaffibolla og njóta sólar áður en haldið er heim í sturtu. Efast nú reyndar alveg stórlega um að það teljist til hollustu en einn til tveir bollar á dag er það ekki bara í lagi.

Tæknin er hreint yndisleg allavega stundum ekki satt, nú er ég komin með svokallaðan tölvusíma sem er tær snilld. Get talað við vini og vandamen án þess að borga mökk af rándýrum evrum fyrir. Sem sagt bara fast gjald og ég er á línunni nokkuð lengi eða þannig bara frábært. Þarf heldur ekki að því að mér er sagt að óttast að hafa ekki góða nettenginu þar sem hið eina sanna Telefonica er með sendi hér rétt í nálæðinni. Ég er því í góðum málum með þessa hlið tæknimála, segi nú líka stundum hvernig fórum við að hér áður að vinna erlendis, engar tölvur, engir farsímar og við fararstjórar bara roleg úti á götu og svona vonuðum að rútan okkar kæmi nú á réttan stað á réttum tíma. Í dag er það farsíminn og tölvan sem eru okkur lífsnauðsynleg án þeirra værum við sennilega töluvert fleiri að sinna þessu starfi hér núna.

Nú á að setjast í sófann og horfa á eina rómantíska ræmu á spænsku svona til að ná betri tökum á Spanglishinu án Katalónskra áhrifa.

nos vemos

Páskar - búnir þetta árið

 

Alltaf er það nú eins fríið er búið og það er alls ekki búið að gera nema brot af því sem gera átti. En við settið gerðum þó alveg helling, fórum meðal annars í 2 daga til Kanarí, í afmælisboð hjá pabba, mikið gaman þar. En þó innanlandsflug sé tekur það rúmlega þrjá tíma, niður alla Spönu eins og kallinn minn segir og svo yfir hafið. Þar var nú heldur hlýrra en hér þó hér sé fínt veður. Semsagt það þurfti að skella á sig sólarvörn og draga fram sandala og ermalausa boli. En nú tekur vinnan við aftur þeir gestir sem verið hafa hér páskahelgina eru flestir að halda heim á leið í kvöld og því miður taka þau kallinn minn með sér, en hann á því miður ekki kost á að develja hér lengur að sinni. Vona nú að hann komi aftur áður en ég held heim á leið þar sem það er nú enn drjúgur tími í það, kemur í ljós og engu lofað. En nú tekur við hefðbundin vinna á skrifstofunni og við leiðsögn landa okkar um stræti og torg. Nú svo er vor í lofti og skokk skórnir verða dregnir fram aftur eftir smá hvíld og skundað verður fram og aftur hér meðfram ströndinni og reynt að koma sér í þolanlegt form áður en halda á heim á leið með hækkandi sól þar um slóðir.

Hasta manana

Allt og ekkert

 

Jæja þá er það síðasti vinnudagur fyrir páska frí, hér er rólegt yfir öllu síminn hringir varla þannig að það er ekki spurning að um leið og vinnu lýkur í dag verður haldið á kaffihús og skellt í sig einum "stuttum". Það er kaffibolli ekki halda að annað sé í boði, eða corado. Fram að hádegi er það kaffi með mjólk eftir það sá stutti sem er expresso með pínu mjólk. 

Rétt í þessu var ég að lesa hreint frábæran pistil frá manninum mínum sem er nú reyndar í heimsókn hér í borg Börsunga þessa páskaviku. Honum finnst kaffi nú ekki neitt sérlega vont þannig að verður ekki mikið erfitt að draga hann á eitt af fjölmörgum útikaffihúsum þar sem sólin er farin að glenna sig aftur eftir frí gærdagsins. Eftir verður tekin sólarhæðin á því hvað eigi að gera það seem eftir lifir dags, sennilega ekki mikið annað en rölta, skoða og drekka meira af kaffi og hugsanlega renna niður einni eða tveim smættlum á notalegum Smættlu stað.

Gleðilega páska

 

Hjól

 

Þá er nú kominn mánudagur aftur, helgarnar mikið fljótar að líða alltaf. En á föstudag þá var nú haldið í leiðangur, á milli þess að vera búin í skrifstofuvinnunni og að fara út á flugvöll. Meiningin var sem sagt að kaupa tvö stykki hjólakort. Þar seem við settið, maðurinn minn og ég vorum búin að sjá okkur fyrir hjólandi í góða veðrinu meðfram ströndinni.  Það var nú ekki alveg svona auðvelt að hægt væri að labba sér þar inn og segja við afgreiðslustúlkuna tvö stykki kort takk. Ég var mætt með mína spænsku kennitölu sem maður þarf að hafa með sér til að geta verslað kortið, en þá kom í ljós að það er bara hægt að fá eitt kort á hverja kennitölu. Nú og þá var ákveðið að kaupa það og greiddi ég fyrir með mínu spænska bankakorti þar sem hún vildi ekki sjá það íslenska. Þá kom nú að því að ég hélt að ég fengi nú þetta eina kort sem ég gat keypt, nei það tekur 10 daga að fá það afgreitt. Sem sagt rómantíski hjólatúrinn farinn fyrir lítið og ég fæ þetta eina kort einhverjum dögum eftir að kallinn fer heim. Stutt og laggott ferðamenn geta ekki verslað sér dagskort hvað þá fyrir lengri tíma til að nota þessi farartæki sem er að finna hér um alla borg. Ekki ennþá er svarið, spurning hvað það tekur langan tíma að hanna fyrirkomulag sem gerir að kleift.

Þar sem ekki kom til greina að hjóla um borgina, nú þá er það strætó og labba sem er nú reyndar það sem ég hef gert undanfarna mánuði. Í gær var ákveðið að halda upp í Tibidabo fjall og til þess að komast þangað tókum við strætó að Katalóníutorgi. Þaðan var það jarðlest upp á Tibidabo götu, kaffi bolli á torgi þar áður en haldið var í næstu röð, sem var við bláa sporvagninn sem sniglast upp á hæðina. Þegar þangað er komið tekur við gamall skröllt vagn sem gengur upp síðasta spottann. Þegar upp er komið er ægifagurt útsýni yfir borgina og allt næsta nágrenni milli fjalls og fjöru. Þarna uppi er Tívolí, lítið en sætt og þar getur maður sveiflast um í hinum ýmsustu tækjum fram og til baka eiginlega hangandi utan í fjallshlíðinni. Þeim sem vanari eru stórum tækjum í svona görðum finnst þetta nú reyndar vera óttalegt barnatívolí, seem það sennilega er. En hvenær hættir maður nú að vera smá barn í sér.

Nú er Semana Santa eða Páska vikan mikið um ferðamenn af hinum ýmsustu þjóðernum hér í borg, að spranga sig um stæti og torg og drekka í sig menninguna hér. Þeir heimamenn sem ekki hafa þegar komið sér úr borginni leggja nú land undir fót og koma til baka aftur eftir helgi.

Hasta pronto

 

 

Þokan

 

Margt býr í þokunni, mikið til í því ekki satt. Hér undir kvöld grúfði þykk þokan sig yfir land og sæ þannig að ekki sá í ljósin í krikjunni á Tibidabo fjalli. Nú eru allir sem vettnlingi geta valdið að gera sig klára í að yfirgefa borgina og þar mað þokuna yfir páska vikuna - Semana Santa - . Í staðinn fyrir heimamenn koma ferðamenn sem fylla upp hótel og hinar mýmörgu íbúðir sem til leigu eru hér til lengri eða skemmri tíma. Veðurspá er góð þannig að Barcelona tekur vel á móti þeim sem eru að leita að hlýrra loftslagi en þeir hafa heima fyrir svona rétt eins og við Íslendinar. Þegar þokan skríður svona inn yfir landið og þokar sér upp hlíðarnar hér ofan við borgina verðu allt svona pínu leyndardómsfullt og pínu spúkí. Minnir mig á kafla úr Skugga Vindsins og verður mér hugsað sögupersónanna í þeirri bók þegar ég lít út um gluggana núna. Þokan fær nú reyndar sem betur fer yfirleitt ekki að stoppa lengi, sólin verður komin af stað með morgni og þurrkar þetta mistur upp.

Enn og aftur er komin helgi, og ekki verður leiðinlegt að fara á flugvöll á morgun því auk þeirra gesta sem ég fer og tek á móti þá verður einn alveg sérstakur sem sagt maðurinn minn. Loksins loksins þá er nú komið að því að hann komi í heimsókn til mín. Verður ekki leiðinlegt, engin plön, ekkert skipulagt bara horfa út í þokuna. (hann er örugglega bara að koma til þess ekki satt)

Ef ég pára ekkert fyrr en eftir helgi aftur þá er skýring á því.

Nos vemos

 

Netið

 

 

Jibbí oh já þá er ég komin með nettengingu í "Draumahöllina" og verð að segja váááá´. Maður verður hreinlega háður tölvunni og því að geta fylgst með hvað er að gerast heima. Þá kemur næsta spurning hvað er maður þá að gera í útlöndum. Stórt er spurt og kanski lítið um svör, en veður já þetta sívinsæla umræðu efni okkar Íslendinga spilar inní, nú svo og að reyna að tala aðeins berta Spanglish en ég er nú að verða þokkaleg í því, en Kasalíanska hún er að koma en málfræðin er enn að þvælast fyrir mér.  Að ekki sé talað um að vera að þvælast í Katalóníu þar sem allir tala jú Katalónsku, bara til að rugla mann og annann. Kann alveg þrjú orð í því ágæta tungumáli en kann alls ekki að skrifa þau, nema adeo sem er bless.  En ég er nú mikið þakklát þeim ágæta náunga sem loksins mætti til að tengja síma og net þannig að GSM síminn fær pínu hvíld og buddan líka.  Ekki mjög budduvænt að notast eingöngu við þau tæki en hvað gerðum við fyrir tíma GSM símtækja. Ég minnist þess þegar ég var að vinna á eyjunni fögru Mallorca fyrir eigum við að segja hundrað árum. Nei það var á því herrans ári 1992 og þá vorum við ekki með þessi "tól" upp á vasann allan sóalhringinn eins og nú er. Þá var hringt heim einu sinni í viku og spurt frétta og sagt frá því markverðasta og þegar næsti sunnudagur rann upp þá sama aftur.  Ég hef nú reyndar haldið í þenna sið æ síðan að hringja í "gamal settið" ef ég er við störf erlendis lengri tíma að hringja einu sinni í viku og þá helst á sunnudögum. Það eru jú ekki allir jafn mikið nettengdir og við eða er það.

Nú þarf ekki að skrifa sig hér inn annan hvern dag, ég er með nettengingu þökk sé Telefonica í Barcelona.

Hasta manana