Allt og ekkert

 

Jæja þá er það síðasti vinnudagur fyrir páska frí, hér er rólegt yfir öllu síminn hringir varla þannig að það er ekki spurning að um leið og vinnu lýkur í dag verður haldið á kaffihús og skellt í sig einum "stuttum". Það er kaffibolli ekki halda að annað sé í boði, eða corado. Fram að hádegi er það kaffi með mjólk eftir það sá stutti sem er expresso með pínu mjólk. 

Rétt í þessu var ég að lesa hreint frábæran pistil frá manninum mínum sem er nú reyndar í heimsókn hér í borg Börsunga þessa páskaviku. Honum finnst kaffi nú ekki neitt sérlega vont þannig að verður ekki mikið erfitt að draga hann á eitt af fjölmörgum útikaffihúsum þar sem sólin er farin að glenna sig aftur eftir frí gærdagsins. Eftir verður tekin sólarhæðin á því hvað eigi að gera það seem eftir lifir dags, sennilega ekki mikið annað en rölta, skoða og drekka meira af kaffi og hugsanlega renna niður einni eða tveim smættlum á notalegum Smættlu stað.

Gleðilega páska

 

Hjól

 

Þá er nú kominn mánudagur aftur, helgarnar mikið fljótar að líða alltaf. En á föstudag þá var nú haldið í leiðangur, á milli þess að vera búin í skrifstofuvinnunni og að fara út á flugvöll. Meiningin var sem sagt að kaupa tvö stykki hjólakort. Þar seem við settið, maðurinn minn og ég vorum búin að sjá okkur fyrir hjólandi í góða veðrinu meðfram ströndinni.  Það var nú ekki alveg svona auðvelt að hægt væri að labba sér þar inn og segja við afgreiðslustúlkuna tvö stykki kort takk. Ég var mætt með mína spænsku kennitölu sem maður þarf að hafa með sér til að geta verslað kortið, en þá kom í ljós að það er bara hægt að fá eitt kort á hverja kennitölu. Nú og þá var ákveðið að kaupa það og greiddi ég fyrir með mínu spænska bankakorti þar sem hún vildi ekki sjá það íslenska. Þá kom nú að því að ég hélt að ég fengi nú þetta eina kort sem ég gat keypt, nei það tekur 10 daga að fá það afgreitt. Sem sagt rómantíski hjólatúrinn farinn fyrir lítið og ég fæ þetta eina kort einhverjum dögum eftir að kallinn fer heim. Stutt og laggott ferðamenn geta ekki verslað sér dagskort hvað þá fyrir lengri tíma til að nota þessi farartæki sem er að finna hér um alla borg. Ekki ennþá er svarið, spurning hvað það tekur langan tíma að hanna fyrirkomulag sem gerir að kleift.

Þar sem ekki kom til greina að hjóla um borgina, nú þá er það strætó og labba sem er nú reyndar það sem ég hef gert undanfarna mánuði. Í gær var ákveðið að halda upp í Tibidabo fjall og til þess að komast þangað tókum við strætó að Katalóníutorgi. Þaðan var það jarðlest upp á Tibidabo götu, kaffi bolli á torgi þar áður en haldið var í næstu röð, sem var við bláa sporvagninn sem sniglast upp á hæðina. Þegar þangað er komið tekur við gamall skröllt vagn sem gengur upp síðasta spottann. Þegar upp er komið er ægifagurt útsýni yfir borgina og allt næsta nágrenni milli fjalls og fjöru. Þarna uppi er Tívolí, lítið en sætt og þar getur maður sveiflast um í hinum ýmsustu tækjum fram og til baka eiginlega hangandi utan í fjallshlíðinni. Þeim sem vanari eru stórum tækjum í svona görðum finnst þetta nú reyndar vera óttalegt barnatívolí, seem það sennilega er. En hvenær hættir maður nú að vera smá barn í sér.

Nú er Semana Santa eða Páska vikan mikið um ferðamenn af hinum ýmsustu þjóðernum hér í borg, að spranga sig um stæti og torg og drekka í sig menninguna hér. Þeir heimamenn sem ekki hafa þegar komið sér úr borginni leggja nú land undir fót og koma til baka aftur eftir helgi.

Hasta pronto

 

 

Þokan

 

Margt býr í þokunni, mikið til í því ekki satt. Hér undir kvöld grúfði þykk þokan sig yfir land og sæ þannig að ekki sá í ljósin í krikjunni á Tibidabo fjalli. Nú eru allir sem vettnlingi geta valdið að gera sig klára í að yfirgefa borgina og þar mað þokuna yfir páska vikuna - Semana Santa - . Í staðinn fyrir heimamenn koma ferðamenn sem fylla upp hótel og hinar mýmörgu íbúðir sem til leigu eru hér til lengri eða skemmri tíma. Veðurspá er góð þannig að Barcelona tekur vel á móti þeim sem eru að leita að hlýrra loftslagi en þeir hafa heima fyrir svona rétt eins og við Íslendinar. Þegar þokan skríður svona inn yfir landið og þokar sér upp hlíðarnar hér ofan við borgina verðu allt svona pínu leyndardómsfullt og pínu spúkí. Minnir mig á kafla úr Skugga Vindsins og verður mér hugsað sögupersónanna í þeirri bók þegar ég lít út um gluggana núna. Þokan fær nú reyndar sem betur fer yfirleitt ekki að stoppa lengi, sólin verður komin af stað með morgni og þurrkar þetta mistur upp.

Enn og aftur er komin helgi, og ekki verður leiðinlegt að fara á flugvöll á morgun því auk þeirra gesta sem ég fer og tek á móti þá verður einn alveg sérstakur sem sagt maðurinn minn. Loksins loksins þá er nú komið að því að hann komi í heimsókn til mín. Verður ekki leiðinlegt, engin plön, ekkert skipulagt bara horfa út í þokuna. (hann er örugglega bara að koma til þess ekki satt)

Ef ég pára ekkert fyrr en eftir helgi aftur þá er skýring á því.

Nos vemos

 

Netið

 

 

Jibbí oh já þá er ég komin með nettengingu í "Draumahöllina" og verð að segja váááá´. Maður verður hreinlega háður tölvunni og því að geta fylgst með hvað er að gerast heima. Þá kemur næsta spurning hvað er maður þá að gera í útlöndum. Stórt er spurt og kanski lítið um svör, en veður já þetta sívinsæla umræðu efni okkar Íslendinga spilar inní, nú svo og að reyna að tala aðeins berta Spanglish en ég er nú að verða þokkaleg í því, en Kasalíanska hún er að koma en málfræðin er enn að þvælast fyrir mér.  Að ekki sé talað um að vera að þvælast í Katalóníu þar sem allir tala jú Katalónsku, bara til að rugla mann og annann. Kann alveg þrjú orð í því ágæta tungumáli en kann alls ekki að skrifa þau, nema adeo sem er bless.  En ég er nú mikið þakklát þeim ágæta náunga sem loksins mætti til að tengja síma og net þannig að GSM síminn fær pínu hvíld og buddan líka.  Ekki mjög budduvænt að notast eingöngu við þau tæki en hvað gerðum við fyrir tíma GSM símtækja. Ég minnist þess þegar ég var að vinna á eyjunni fögru Mallorca fyrir eigum við að segja hundrað árum. Nei það var á því herrans ári 1992 og þá vorum við ekki með þessi "tól" upp á vasann allan sóalhringinn eins og nú er. Þá var hringt heim einu sinni í viku og spurt frétta og sagt frá því markverðasta og þegar næsti sunnudagur rann upp þá sama aftur.  Ég hef nú reyndar haldið í þenna sið æ síðan að hringja í "gamal settið" ef ég er við störf erlendis lengri tíma að hringja einu sinni í viku og þá helst á sunnudögum. Það eru jú ekki allir jafn mikið nettengdir og við eða er það.

Nú þarf ekki að skrifa sig hér inn annan hvern dag, ég er með nettengingu þökk sé Telefonica í Barcelona.

Hasta manana

 

 

Bið

 

Það er betra að taka vel góðan skammt af þolinmæðislyfi ef maður þarf á einhverri þjónustu að halda hér í Spánarveldi. Geri fastlega ráð fyrir að það sé ekki bara hér í Katalóníu heldur um gervallan Spán sem maður bara bíður og bíður. Þannig var sem sagt dagurinn í gær hjá mér í stuttu máli.  Senor Telefonica boðaði komu sína klukkan tíu um morguninn, en viti menn hringdi um ellefu þrjátíu og sorry en kem kl tólf.  Klukkan tifaði og ekkert bólaði á senor, sem síðan hringdi og sagðist koma klukkan þrjú. Leiðinlegt þar sem ég vara að fara á stefnumót við tvær eldhressar ungar konur, tjáði ég Senor að það gengi ekki það væri núna sem hann yrði að koma.  Já já innan þrjátíu mínútna verð ég kominn, en um það bil tveimur klukkustundum síðar - sorry á morgun - og nú er það síðasti séns klukkan sex í kvöld eða ég reyni að finna annan aðila sem getur seelt mér aðgang að interneti. Reyndar er mér sagt að það sé bara Telefonica, annað sé ekki að virka, og ekki virkar Telefonica. Þetta kemur sem sagt allt í ljós i dag eftir vinnu vort ég fæ internet tengingu og síma eða kanske bara tengdan síma, það kæmi mér nú ekki á óvart. Virðingarleysi við tíma annara er algert og betra að vera ekki að ergja sig á því  það breytir hreint engu. Maður bara hellir upp á nýtt kaffi og bíður áfram.

Á morgun á að gera tilraun til að versla kort fyrir hjólaleiguna Bicing sem er hér um alla borg og ég hef minnst á áður, en það er á einum ákveðnum stað niður við Port Angel sem sú skrifstofa er. Mér var tjáð á Upplýsingaskrifstofu ferðamála, að það væri að fara á netið og versla eitt kort eða á þessari tilteknu skrifstofu. Nú og svo er þetta víst eithvað snúið fyrir ferðamenn var mér tjáð, ég yrði að hafa spænska kennitölu til að geta verslað kortið. Það vill bara svo vel til að ég á eina slíka í farkestinu, þar sem ég vinn hér, og hafði mikið fyrir því að fá mig á skrá hér. Þannig að á morgun hefst ný þrautaganga geri ég ráð fyrir en þá verður vonandi lokið basli mínu við simafyrirtækið hér. Annars er það nú svo að maður er farinn að reikna með bið hér og bið þar og að allt taki óþarflega langan tíma, það er bara þannig.

Hvað er maður jú að ergja sig á smá bið hér og þar, sólin skín og hitastið fer ört upp á við, það er jú ekki við öðru að búast. Ég bara spyr hvernig verður þetta í sumar þegar heitast er, þá efast ég ekki um að "siestan" verði lengri en hinir hefðbundu tveir tímar eins og nú er. Allt er hér lokað milli tvö og fjögur nema stórverslanir við Passeig de Gracia. Vonlítið er að ætla að fá sæti á kaffi húsi á þessum tíma og nánast vonlaust úti við, allir að næra sig og draga að sér freskt loft áður en haldið er inn á vinnustaði aftur.

En nú er það biðin eftir senor Telefonica.

Hasta Viernes

 

Helgin

 

Þá er ég nú komin með sófann samsettan sem og borðið, en til þess þurfti Rússa sem er búsettur hér, því aldrei mættu þeir sem ættaðir voru frá Perú, þrátt fyrir mörg loforð. Rússinn sagðist koma klukkan 16:00 og kom þá, en aldrei var neitt mark takandi á hinum tveim knoll og tott frá Perú. Vil ekki vera leiðinleg en mér er sagt að því miður sé þetta oft svona hér. Þá er það blessað símafyrirtækið hér, Telefonica hringt var frá þeim á fimmtudag og þeir boðuðu komu sína á föstudag sem því miður gekk nú ekki þar sem það er langur vinnudagur hjá mér og var því ákveðið að þeir kæmu á laugardag. Þeir mættu en eftir smá athugun kom í ljós að eitt verkfæri vantaði og því spurt hvort ekki mætti klára þetta á mánudag, því miður aftur langur vinnudagur. Þá komum við okkur saman um þriðjudag og spurning um hvort þetta klárist nú hjá þeim á morgun.  Það væri þá nýtt met því landar okkar hér hafa að öllu jöfnu þurft að bíða eftir að fá síma og net tengt hér í allt að 4 - 5 vikur. Ég segi nú ekki neitt fyrr en allt er klárt þvi það er með ólíkindum hvað hægt er að gera alla hluti rólega hér. Ekki alltaf sem þolinmæðin er til staðar þegar verið er að spjalla í símann eða við samstarfsmenn og láta viðskiptavininn bíða. En sinn er siður í landi hverju og við erum jú gestir hér þó við séum búsett hér tímabundið og verðum að aðlagast þeim reglum og siðum sem hér eru. Eitt er maður nokkuð fljótur að læra - hér er betra að vera þolinmóður og þetta kemur allt með kalda vatninu eins og við segjum heima.

Nú fer að líða að páskum og það er hér rétt eins og heima að smá ferðalag er það sem flestir heimamenn kjósa. Nú eru síðustu forvöð að fara á skíði hér upp í fjöll, aðeins og svalt á ströndinni ennþá, þannig að ansi margir kjósa að fara í heimsókn til annarar borgar. Paris, London og Prag vinsælar, en við höfum verið að benda á okkar fallegu Reykjavík líka, en nú er fjögur flug á viku hingað til Barcelona. En Spánverjar eru nú ekki spenntir fyrir Íslandi fyrr en í júni eða svo vilja sjá eyjuna grænni en núna er svarið, ekki þenna kulda en við segjum að hver árstíð hafi sinn sjarma rétt eins og hér. Sá augýsingu að heiman að flugsæti hingað fram og til baka kosti 9.900 það er gjöf en ekki sala eins og ein góð vinkona mín segir gjarnar um súpredíla eins og þennan. Er eftir einhverju að bíða skella sér hingað og anda að sér sjarmanum og njóta Barcelona þó ekki væri nema í nokkra daga.

Hlakka til að sjáykkur öll hér.

Besos

 

 

Sófinn og sagan

 

Ég var búin að bíða spennt í tvær vikur eftir sófa sem var keyptur í Ækea, þegar ég fékk upphringingu síðastliðinn föstudag - sófinn er kominn og kemur í hús til þín á þriðjudag - mikil hamingja. En það stóð nú ekki lengi jú mikið rétt dyrabjallan hringdi um kl 14:30 umræddan dag og starfsmenn í fluttningdeild Ækea mættir á svæðið. Þeir báru inn þrjá stóra kassa, það var sem sagt sófinn mættur. Þegar þeir sáu skelfingarsvipinn á mér buðust þeir til að koma aftur síðar og setja hann samann, en ég hafði jú haldið að ég fengi bara sófann tilbúinn og saman settan og gæti bara fengið mér sæti. En þarna var hann og við hliðina á honum bar borðstofuborðið ennþá í formi pússluspils sem sagt ósaman sett. Í dag á ég skrúfjárn, skiptilykil og stjörnujárn en engin er borvélin, þannig að mér hefur tekist að telja mér trú um að það þurfi að skrúfa þetta vel saman þannig að þetta hrynji ekki ef komið er við. Vinir mínir ætluðu að koma í gær en ekkert heyrðist eða sást til þeirra, ef ekki í dag þá er ekki annað að gera en að hringja í Ækea og ath hvort þeir geti sent einhvern til að pússla þessu saman. Sökin er mín mér hreinlega láðist að panta samsettningu á þessum hlutum, en í sannleika sagt hélt ég nú að sófinn kæmi sem sófi og ég gæti pússlað borðinu saman, en raunin er önnur.

Annars er þetta nú bara nokkuð góður dagur, vindur minni en undanfarna tvo daga og þá fer hitastigið fljótt upp aftur en var komið alveg niður í 15 gráður. Glöð með lopapeysuna frá múttu þessa daga, hita kerfið í "Draumahöllinni" aðeins öðruvísi en ég á að venjast. Annars er ég búin að vera niðursokkin undanfarin kvöld í bók sem gerist hér í Barcelona fyrir og eftir Borgarastríð yndisleg saga. Skuggi Vindsins það er bókin, og þegar maður þekkir stræti og torg er auðvelt að lifa sig inn í söguþráðinn. Takk Ragna mín fyrir að benda mér þessa bók.

Hasta lunes, buen fin del semana 

 

Þorrablót

 

Alltaf er maður að upplifa eithvað nýtt þegar maður "býr" svona í útlöndum.  Ég fór sem sagt á þorrablót hjá Íslendiagafélaginu hér í borg á laugardagskvöld. Vinkona mín ein sem býr i Hollandi og hefur reyndar gert lengi fór heim þennana dag, en hún sagði mér að þar á bæ væri þetta nú ein aðal samkoma ársins og mikið í blótið lagt. Matreiðslumenn að heiman til að sjá um pungana og rófustöppuna og svo storhljómsveit til að spila fyrir dansi. Þetta verður örugglega mikið stuð tjáði hún mér áður en hún stein upp í rútu og hélt út á flugvöll.  Það var stuð um kvöldið, ekki hafði verið fluttur inn matreiðslumaður né stórhljómsveit, tónlist var flutt af "heimamönnum" sem sagt löndum okkar sem hér búa, og var fjöldasöngur og tilheyrandi. Malt og appelsín á borðum og skyr í eftirrétt en um framleiðsu á mat sáu nefndarmenn, veislunni lauk um miðnætti og hélum við þessi sem eldri erum og þaeir sem voru með ungana sína með heim á leið, en yngi kynslóðin frétti ég hélt eithvað áfram inn í nóttina.

Gærdagurinn það er sunnudagur fór í göngutúr og spjall með vinum sem hér eru í borginni þessa helgina, en erfiðlega gekk okkur að finna stað til að sitja úti í góða veðrinu. Hér er mikið um að borgarbúar fari út í langan hádegisverð á sunnudögum og sitja lengi og svo er orðið meira um ferðamenn heldur en bara fyrir mánuði síðan. Ég skil landa okkar mikið vel sem koma hingað um helgi eða lengur aðeins að skreppa úr snjónum og ófærðinni heima. Kalli minn er nú í klaustrinu á Klaustri og þar er ófært eins og er, það er að segja við Vík því eins og flestir vita þá er Klaustur veðursælasti staður á landinu og jafnast næstum á við Barcelona.

Adios - hasta pronto

 

Jafntefli

 

Þá get ég nú með sanni sagt að ég hafi upplifað stemmninguna á Nou Camp þegar leikur er í gangi. Þessi leikur var nú bara nokkuð skemmtilegur og virkilega gaman að fylgjast með áhorfendum sem flestir voru stuðningsmenn heimaliðsins Barca en þó var þarna fjölmennur hópur frá Valencia.  Ekki gæti ég nú farið nákvæmlega út í gang mála í leiknum enda alger viðvaningur í fótbólta, en þó get ég sagt að markmaður Börsunga dansaði nokkur spor fyrir okkur sem á horfðum til að halda sér heitum, því það var nú að öllu jöfnu frekar tíðindalaust við markið hjá honum.  Þó tókst Valencia að koma tuðrunni í netið við mikið baul frá stuðningsmönnum Barca.  Allt ætlaði síðan um koll að keyra á síðustu mínútu leiksins þegar Xavi jafnaði fyrir Börsunga.

 Hér í borg er nú bara allt rólegt núna, pínu raki i lofti sem hefur  hægt aðeins á komu vorsins en nú eru þrjár vikur eftir af vetrinum.  Kirsuberjatrén eru nú í blóma og aðeins farið að votta fyrir grænum blöðum á trjánum.  Eftir vetrardvöl hér þá finnur maður vel hvað veður og veðurfar skiptir miklu máli, hér er hvorki mjög vætusamt né vindasamt, og allt verður svona rólegra, en um leið pínu tíðindalaust.  Efa ekki að það er hægt að fá hundleið á þessu veðurfari rétt eins og við verðum þreytt á síbreytilegu veðri heima hjá okkur. Óneytanlega er ósköp notalegt að þurfa ekki að dúða sig í allt sem til er ef fara á út úr húsi. Hér eru menn nú farninr að hafa áhyggjur af því hvort og hve mikið þarf að skammta vatn í sumar þegar fer að hitna og ferðamannastraumurinn eykst, eithvað sem við erum ekki mikið að spá í.

Nú er það móttaka ferðamanna sem tekur við í kvöld, leiðsegja þeim um borg og bí.

Hasta luego -

 

Jæja þá er það fótbolti

 

Nú á að skella sér á Camp Nou í kvöld og sjá Börsunga taka á móti Valencia.  Þetta verður án efa upplifun þar sem ég hef aðeins tvisvar farið á fótboltaleik áður. En hér í borg Börsunga snúast hlutirnir nokkuð mikið um boltann. Með í för verður ungur sonur vinkonu minnar og er hann í raun upphafsmaður að því að fara á leikinn. Þannig að á morgun get ég tjáð mig um hvernig það er að upplifa leik á þessum leikvangi sem tekur um 100 þúsund manns í sæti. Ég er nú búin að fara í skoðunarferð um leikvanginn, þannig aðeins geri ég mér nú grein fyrir hvert ég er að fara, því heimsókn á leikvanginn var efst á lista yfir það sem átti að skoða og gera þegar frændi minn og guðsonur kom í heimsókn í nóvember. Þannig að við lögðum land undir fót og fórum ásamt móður minni og skönnuðum þessa mjög svo merku byggingu við mikinn fögnuð hjá honum.  Ekki veit ég nú hverjar af hetjum liðsins verða í hlutverkum á vellinum í kvöld það verður gaman að sjá það þó ekki þekki ég nú nöfnin á þeim öllum.  En gaman þætti mér nú að sjá okkar mann skokka þarna inn á völlinni í kvella.

Ekki er ég nú komin með nettenginu í "Draumahöllinni" en það mun nú sennilega taka tvær til þrjár vikur til viðbótar að koma því í gang.  Þannig að næsta færsla hjá mér verður á föstudag ef ekki verður of mikið að gera.  Það er ákveðið orðalag varðandi það að hafa mikið að gera í vinnu sem er mikið ofnotað hjá löndum okkar hvort sem það er hér í Barcelona eða heima.  Hljómar svona ef einhver kannast við:  "Það er brjálað að gera" jafnvel þó svo að það sé bara aðeins meira en venjulega þá er allt alveg brjálað.  Lenska og leiðinlegt á að hlusta til lengdar, því oftast er það sama fólkið sem orðar hlutina svona.  Hjá mér er oft mikið að gera en sárasjaldan "BRJÁLAÐ".

Hasta viernes.